اولْ روز
نه روز بود و نه رویا،
نه عقلِ علامت،
نه پرسشِ اندوه.
تنها وزیدنِ بیمنزلِ اشیاء بود
که غَریزهی زادن را
از شد آمدِ بیدلیلِ آفتاب میآموخت.
و بعد به مرور
ذره نیز در وَهمِ بیکجاییِ خویش
وطن در تکلمِ اتفاق گرفت.
تمامِ حکمتِ حادثه همین بود،
تا شبی
که حیرت از نادانیِ نخست برآمد وُ
جستوجو
جانشینِ تماشایِ دلهره شد.
و من آنجا بودم
کنار باشندهی بزرگ
هم در نخستین روزِ آفرینشِ آدمی،
که آوازم داد: بیا!
مُغانِ مادینهی من،
زن،
هَستِ اَلَستِ عَدَم،
ماه
ماهِ موزونِ سپیدهدم.
آخرین ارسال های انجمن
عنوان | پاسخ | بازدید | توسط |
دلنوشته | 128 | 6019 | soha |
حجاب | 65 | 3187 | soha |
حرف هایی که میخوای به عشقت بزنی..! | 32 | 7304 | mokarrame |
تست افسردگی | 1 | 811 | golbarg |
*داستان* داستان جالب کوتاه مردی در سردخانه !!! | 0 | 543 | golbarg |
آیا پایان رابطه تان نزدیک است؟!!(تست روانشناسی) | 0 | 502 | golbarg |
عکس واتسابت چیه؟؟؟ | 0 | 491 | golbarg |
دانلود کتاب های دانشگاهی | 0 | 492 | golbarg |
بهترین مرجع کتاب های دینی | 0 | 451 | golbarg |
یک تاپیک جالب! با کلی چیزای مفید | 7 | 1148 | golbarg |