+ فصل سیزدهم: آداب مکالمه

آداب مکالمه: این حقیقت دارد که:سکوت طلاست. چند اصل مهم:ء
باید که:_گوش دادن را بلد باشید.ء
_ناگهان پابرهنه وسط کلام و حرف دیگری ندوید و صحبتش را قطع نکنید.(می توانید اول کفشهایتان را بپوشید.)ء
_هیچ آدمی بدبختی را برای مدت طولانی به حرف نگیرید.ء
_زمانی که با شما حرف می زنند،بی توجهی نشان ندهید.ء
_و سرانجام،وقتی در امری مطمئن نیستید،پافشاری نکنید.ء
توجه:مهم این نیست که حرف نزنید مهم این است که حرفی برای گفتن داشته باشید. فقط درباره ی خودتان حرف نزنید.مطالب گفتنی دیگر هم وجود دارد.کلمات نابه جا و جلف به کار نبرید.
 

سخنان درشت و حرفهای نا به جا: سخنان درشت،زمانی که بر دیگری می بارند می توانند زخمی کنند زیرا که درشت و سنگین اند.بدترین فحش ها همراه با نام مادر است.مادر با شخصیت و مهربان.در حالی که هر روز می توانند روز مادر باشد. توجه:هرگز نباید به یک یتیم فحش پدر و مادر داد.ء

لغت معنی مکالمات جوانان

اوزگل = زشت و بی قواره

دو دره کردن = کسی را گول زدن و در رفتن

افه گذاشتن = ژست گرفتن

مادرش گیره = مادرش سخت گیره

یارو رله است = (برعکس گیر دادن)یارو ریلکس است

خرمایه = پولدار

تریپ لاو = خیلی عاشقانه

یارو فنچه = یارو بچه است

یارو جواده = یارو احساس خوش تیپی می کنه

جواد مخفی = به پژو آردی با موتور پیکان گفته می شود

دوو منگول = به اتومبیل دوو ماتیز گفته می شود

مردم برای برادر حرمت بیشتری قائل اند و کمتر فحشی را به او نسبت می دهند.در واقع هنوز فحش های مربوط به برادر به بازار نیامده است. توجه:به کار نبردن فحش بستگی زیادی به تربیت و ادب شخص دارد.کی و چه وقت می توان گفت «خفه شو!» خفه شو را فقط می توان در موارد استثنایی به کار برد.مثلآ زمانی که کسی موافق تبعیض نژادی است.در این صورت به یک بزرگتر از خود یا پیرتر باید گفت:«لطفآ خفه شوید!»ولی پیر به جوان می تواند بگوید:«جوان!خفه شو!» توجه:برای اینکه یک کر و لال را ساکت کنید،فقط کافی است چراغ را خاموش کنید. وقتی یک شخص ناشنوا حرمت شما را نگاه نمی دارد با او چه باید کرد؟ شاید بهتر باشد زبانتان را بیرون بیاورید. کارهای بدتر را بگذارید برای آدمهای بد.ء

کلمه ی لعنتی:کلمه ی نامفهوم اه...ء

چه موقع این کلمه ی لعنتی به کار می رود؟زمانی که کسی جرأت گفتن اه ندارد می گوید:«لعنتی».ء
لعنت به درسهای سخت
لعنت به دوچرخه ام
لعنت به دیپلم
لعنت به بیست سالگی
لعنت به پشه
لعنت به اجاره خانه
لعنت به سی سالگی
لعنت به اولین موی سفید
لعنت به مالیات
لعنت به گریه بچه
لعنت به چهل سالگی
لعنت به پاییز
لعنت به باران
لعنت به پادرد
لعنت به پنجاه سالگی
لعنت به آخرین موی سیاه
لعنت به برف
لعنت به زمستان و سرما
لعنت به این داروها
لعنت به شصت سالگی

تو یا شما؟ آیا به او بگویم «شما را دوست دارم» یا بگویم «تو را دوست دارم»؟اول باید از خودتان بپرسید که آیا واقعآ دوستش دارید؟

(شما)خطاب کردن: وقتی به کسی«شما»خطاب می کنند که به نوعی متفاوت باشد.از نظر سنی یا شغلی و یا اجتماعی.شما گفتن ربطی به احساس محبت ندارد فقط یک حد و مرز حفاظتی و احترام به افرادی است که آنها را هنوز خوب نمی شناسیم.همیشه وقت برای این هست که از مرز بپریم.«تو»بگوییم.خب چه اشکالی دارد با او صمیمی تر شویم؟وقتی در انتخاب«تو»یا«شما»شک دارید،بهتر است که ضمیر«شما»را به کار برید.بعدها به آسانی می شود از«شما»به«تو»تغییر لحن دهید.ولی برعکس این کار کمی مشکل خواهد بود.بچه های زیادی والدین خود را«شما»خطاب می کنند.این نوع زندگی،لوکس تر،شیک تر و محرمانه تر است و خیلی ارزانتر از آن تمام می شود که فرشهای گران قیمت و اتومبیل های لوکس و شیک خریداری کنیم. توجه: اگر کسی اصرار داشت«شما»خطابتان کند،نباید به او بگویید«برو بابا،دست وردار»بلکه لازم است بگویید«بروید بابا،دست بردارید.» به چه کسانی باید«شما»خطاب کرد؟

به یک امپراتور

به یک ژنرال

به یک حاکم

به یک استاد

به یک رئیس

به یک ارتشی

به یک روحانی

تو خطاب کردن نشانه ی مساوات و برابری دو نفر با هم است.از نظر موقعیت اجتماعی،آباء اجدادی و یا از نظر خانوادگی«تو»خطاب کردن همیشه گویای یک رابطه ی طولانی و صمیمیت زیاد است.یک جوان نباید به فرد پیر،مخصوصآ اگر تو را خوب نمی شناسد تو خطاب کند.مگر اینکه فرد پیر از او خواسته باشد که به او «تو» بگوید.ء

به چه کسانی می توانید«تو»بگویید؟

به تمام کسانی که دوستشان دارید.ء

به یک دوست

به یک گربه

به یک اسب

به یک قل دیگر که به شما چسبیده است.(البته اگر دوقلوی به هم چسبیده باشید.)ء

به اتومبیلتان(مگر اینکه کادیلاک یا پاجیرو باشد.در این صورت باید آن را شما خطاب کنید.)ء

توجه:هرگز به دوقلوهای به هم چسبیده نگویید«بشین»باید بگویید«لطفآ بنشینید».و گرنه یکی می نشیند و دیگری احساس می کند که مزاحم و زیادی است.ء

+ فصل چهاردهم: تلفن و فکس (نمابر)ء

تلفن: تلفن برای به دست آوردن همه نوع خبر است.خبر خوب،خبر بد،خبر از دنیا،تبریک،تشکر،تسلیت،فحش،تقاضای پول.حتی می توانید وقتی تقاضای چیزی یا کاری ندارید هم تلفن کنید.بعد از برقراری رابطه تلفنی(مخصوصآ وقتی شماره را گرفته اید و وقتی مطمئن شدید ارتباط درست برقرار شده)باید فوری خودتان را با نام خانوادگی معرفی کنید و هرگز قبل از اسم خودتان آقا یا خانم یا دوشیزه به کار نبرید.بعد سلام کنید،حتی اگر فرد آن طرف سیم را دوست ندارید.اگر تلفن قطع شد،باید همان فردی که اول شماره گرفته،دوباره شماره بگیرد.نباید تلفن را برای مدت طولانی در انحصار بگیرید حتی اگر فرد آن طرف سیم را خیلی دوست دارید.صبح زود و شب دیروقت تلفن نکنید و در ساعات معمول صرف غذا نیز نباید تلفن کنید.به عنوان فردی ناشناس هم تلفن نکنید.ء

موبایل(تلفن همراه): تا چندی پیش داشتن تلفن همراه جزو زندگی لوکس به شمار می آمد و بسیار هم شیک بود زیرا تعداد افرادی که با آن سر و کار داشتند بسیار کم بودند.در حال حاضر اگر تلفن همراه نداشته باشیم شیک تر خواهیم بود.اگر تلفن همراه دارید بهتر است در این مواقع آن را خاموش کنید:ء

در رستوران و موقع صرف غذا.ء

زمانی که در سینما یا تئاتر هستید.ء

وقتی در هواپیما نشسته اید.ء

در جلسه ی سخنرانی یا سر کلاس درس.ء

با وجود این اگر همراه کسی یا کسانی هستید و تلفنتان زنگ زد،کوتاه صحبت کنید یا اینکه بگویید بعد تماس خواهید گرفت. توجه:هرگز یه یک ناشنوا تلفن نکنید.بهتر است از فکس استفاده کنید.ء

فکس(نمابر): فکس پستچی بسیار مهربانی است که شب و روز آماده است تا نامه های شما را برساند.به خصوص اینکه توقع هیچ نوع انعام و پول چای را نیز ندارد. ولی باید بدانید که: یک فکس جای نامه را نمی گیرد.به خصوص نامه های خصوصی را.فکس را هر کسی می تواند بخواند.پس اگر می خواهید فحش بدهید بهتر است از طریق نامه این کار را بکنید(به خصوص به رئیس که منشی اش فکس ها را دریافت می کند.).هرگز برای بچه های گرسنه ی جهان،مواد غذایی فکس نکنید. توجه:اگر می خواهید از طریق فکس به دوست یا نامزدتان اطلاع دهید که او را ترک می کنید،فراموش نکنید که اول برایش یک دستمال کاغذی فکس کنید.ء

منشی تلفنی: منشی تلفنی درست مثل یک طوطی،همان هایی را تکرار می کند که شما طبق برنامه به خوردش داده اید.اگر شما تلفن کننده هستید،حتمآ پیام بگذارید و بدون صحبت قطع نکنید.اگر اولین نفر در خانه هستید که نوار ضبط شده تلفنی را گوش می دهید،برای اطلاع دیگران(اعضای خانواده)پیام ها را روی یک کاغذ بنویسید.اگر هیچ کس برایتان پیامی نمی گذارد تلفن را مقصر ندانید،بلکه دوستانتان را مقصر بشمارید.ء

+ فصل پانزدهم: آداب نامه نویسی

مکاتبه: نامه های خصوصی را حتمآ با دست بنویسید(نه با پا).برای این کار نباید از ماشین تحریر یا فکس استفاده کنید.پس مراقب غلطهای املایی تان باشید.ولی یادتان باشد نوشتن یک نامه گرم و صمیمانه،با غلط املایی،خیلی بهتر از نامه ای که با املایی درست،با لحن سرد و جدی به یک دوست نوشته می شود.ء

نوع کاغذ: کاغذ سفید یا به رنگهای ملایم ساده.بدون خط و بدون حاشیه.ء

جوهر: از جوهر،خودکار آبی و یا خودکار سیاه استفاده کنید.رنگ قرمز را برای غلط گیری معلم ها باقی بگذارید.ء

پاکت: جناب آقای،سرکار خانم و دوشیزه ی محترمه،همیشه باید روی پاکت در کنار نام گیرنده نوشته شده باشد.اول نام کوچک و بعد نام خانوادگی.برعکس آن را فقط در دفاتر تلفن و یا اوراق رسمی و بایگانی می نویسند.مثل محمدی،ایرج.کلمه ی آقا همیشه قبل از کلمه ی خانم روی پاکت نوشته می شود.مثل:آقا و خانم محمدی.ء

شیوه ی نامه نویسی: نامه ی خصوصی را با دست می نویسند ولی نامه های رسمی تایپ می شود.تاریخ در قسمت راست و بالای صفحه نوشته می شود.شروع نامه نباید در لبه ی کاغذ باشد بلکه یک سوم پایین تر از سر کاغذ،بهترین جا برای شروع است.همیشه یک حاشیه ی سفید در سمت راست و چپ کاغذ باقی گذاشته می شود.در حاشیه نامه چیزی نمی نویسند.به جای خط خوردگی بهتر است نامه دوبار نوشته شود.ء

شیوه ی نگارش متن نامه: نامه همیشه با یک جمله ی مرسوم شروع می شود و بعد یک(ویرگول)یاکاما و سپس از خط بعدی،نامه نویسی آغاز می شود.در آخر هم یک جمله مرسوم پایانی نوشته می شود.جمله ی پایانی باید با جمله ی شروع نامه هم خوانی داشته باشد.ء

شروع نامه(به ترتیب از شروع صمیمی تا شروع رسمی)ء

بسیار عزیزم
بسیار عزیز
دوست عزیز
آقا(یا خانم)عزیز
آقای محترم
جناب آقای رئیس...ء
جناب رئیس جمهور...ء

   
هرگز نمی نویسند:ء
جناب آقای بسیار عزیزم
محمدی عزیز
آقا جان
جمله ی پایانی نامه:(به ترتیب از پایان صمیمی تا پایان رسمی)ء
تو را می بوسم.ء
قربانت می روم.ء
با محبت و دوستی
با احترام
با نهایت ادب و احترام.ء
عنوان بندی
به یک فرد متشخص جناب آقای.....ء
به یک روحانی حضرت.......ء
به یک قاضی استاد محترم جناب.......ء
به یک ارتشی جناب سرهنگ،تیمسار.....ء
به یک وزیر جناب آقای...وزیر محترم
به یک سفیر عالیجناب سفیر.......ء
به یک خانم سفیر سرکار خانم سفیر........ء
به یک پزشک آقای دکتر......ء
اگر یک گرگ برای دامپزشکش نامه بنویسد،باید اینطور شروع کند:دکتر عزیز(نه اینکه دامپزشک عزیز)و اگر دامپزشک جواب نامه ی گرگ را می دهد باید اینگونه شروع کند: گرگ عزیزم،گرگ گنده ی عزیزم،گرگ کوچولوی عزیزم عنوان حتمآ باید با اندازه ی گرگ مطابقت داشته باشد. ادامه دارد...